Bujaczek. Codzienny rytuał.

Dom.

Ogród.

Ogromny, piękny, stary orzech, pod którym ukryty w cieniu gąszczu liści,
stoi drewniany bujak na ślicznych, giętych płozach.

Jest cieplutko, ptaszki ćwierkają, a ja wygodnie rozkładam się na miękkich poduchach z zimną lemoniadą.
Obserwuję Ramzesa, który jak wściekły przegania upierdliwe muchy z jego terenu.

Bzzzzzz.... Ale się rozmarzyłam!

A z tych marzeń, tylko mucha okazała się być prawdziwa :(

No i Ramziu oczywiście! :))

Chociaż jest jeszcze coś... :)

Nie mogę sobie pozwolić na piękny, prawdziwy, duży bujak, bo najzwyczajniej nie mam na niego miejsca. Ale taki maleńki, to zupełnie inna sprawa :) Zobaczyłam go pomiędzy stertą starych gratów i...zakochałam się :) Jest ciężki, mosiężny, waży prawie kilogram. Oczywiście od razu, gdy tylko pojawił się w moim „m” od razu przeszedł metamorfozę. Najpierw żmudne czyszczenie. Potem „grunt”. Siedzisko i oparcie wstępnie pomalowałam dwiema warstwami farby czarnej, by kolor dokładnie wniknął w szczeliny pomiędzy krateczki. Po dokładnym wyschnięciu całość „poleciałam” dwiema warstwami śnieżnobiałej farby.

Dzięki niemu będę miała namiastkę realizacji swoich marzeń...

Usiądę na balkonie w cieniu rozłożonego, dużego, białego parasola. Wokół sporo drzew i ćwierkających ptaszków. Na stoliczku zimna lemoniada, a obok mój mały bujaczek :)

Prawie jak w ogrodzie pod orzechem! ;))

No, co?

Trzeba sobie jakoś radzić z marzeniami, nie? ;)

Każdego dnia ma miejsce ten sam rytuał...

Ramziu dopomina się, by wypuścić z klatki Ogonkę. Chyba bierze go na zaloty i wyznania miłosne :) Biega poddenerwowany po mieszkaniu i patrząc nam głęboko w oczy prowadzi w stronę klatki. Piszczy przy tym i przebiera niecierpliwie łapkami. Staje przy domku szczurzyczki i drapie pazurkami w kratki głośno prosząc:

Ogonka, wyjdź, pobawimy się w chowanego!

O! Cześć moja ty kochana księżniczko :)

Czarnulko ty moja, z czarnymi jak węgielki ślipkami :)

Daj buziaka :*

Ej, Ogonka, dokąd się już wybierasz?

Od razu na kanapę?

A co ty myślisz kochana, że ja na kanapie ciebie "męczył" nie będę?

Tu też będę cię całował i dotykał moim mokrym psim nochalem, i obwąchiwał, i ściskał :)

Bo kocham cię całym swoim psim serduszkiem!

I jesteś moja, TYLKO MOJA! :)

Ej, Ogonka, gdzie się znowu schowałaś?

O, widzę cię, jesteś jak zwykle za poduszką :))

A teraz gdzie jesteś?

O, nie :(

Poszła już do swojego domku...

Wyjdziesz jeszcze pobawić się?

Nie, to nie! :(

Idę do Pana na kolanka.

Też należy mi się odrobina czułości :)

Pan musiał gdzieś wyjść, ale zadbał o mnie, bo pewnie mnie kocha tak jak ja Ogonkę.

Zrobił mi domek z poduszek, bo wie jaki straszny zmarzlak jestem :)

Dobranoc :)

A ja Moje Drogie, nie mówię Wam "dobranoc",

ale życzę miłego tygodnia, pełnego słońca i miłych niespodzianek :)

Pozdrawiam Was serdecznie :)

**************************************************