Moje dzieciństwo.

Niedawno Llooka „zapodała” na swoim blogu bardzo przyjemny temat, dotyczący zabawek z naszego dzieciństwa. Każdy z nas łączy z tym okresem życia tak wiele pięknych wspomnień. Dzieciństwo to zabawki, które powodowały, że czuliśmy się szczęśliwi. Niestety, moje wspomnienia pozostały tylko w pamięci i na fotografiach. Wszystkie zabawki, gdy z nich „wyrastałam” były sukcesywnie oddawane innym, młodszym dzieciom, a zazwyczaj były to dzieci mamy koleżanek. Nie miałam rodzeństwa, któremu mogłabym przekazać swoje dziecięce skarby. Czy teraz żałuję, że żadne z nich (z zabawek) nie wkroczyło ze mną w dorosłe życie? Chyba nie. Bo to oznaczałoby, że żałuję, iż trafiły w ręce innych dzieci, a wcale tak nie jest. Pozostały mi zdjęcia, całe mnóstwo zdjęć. Tato uwielbiał uwieczniać rodzinne chwile, dzięki temu mam dzisiaj najpiękniejszą pamiątkę z dziecięcych lat. Zeskanowałam je wszystkie z albumów na płyty i jak „najdzie” mnie fala wspomnień, siadam pod kocykiem z kubkiem gorącej herbaty i oglądam „zatrzymane”, szczęśliwe momenty na ekranie telewizora.

Dzisiaj chcę Wam ukazać rąbek mojego dzieciństwa...

Wszystko od Nich wzięło swój początek... :)

KOCHANI RODZICE :*

...urodziłam się w maju. To moje pierwsze lato:

...pierwsza zima:

szczęśliwy maluszek :)

Kolejna wiosna. Mam roczek.

Od najmłodszych lat w bliskich kontaktach ze zwierzętami :)

Tu z dziadka Dżekusiem:

"Limuzyna" zwana spacerówką i pomarszczone rajstopki :)

Ulubione zabawki: lala Ewa z pięknymi, długimi, czarnymi włosami i plastikowy, niebieski kotek.

Takie kotki miały wszystkie dzieci.

Były bardzo charakterystyczne, gdyż cały plastik miał chropowatą powierzchnię w formie drobniutkich grudeczek:

Drewniany konik na biegunach. Miał też kółeczka. 

Jeździłam swoim rumakiem po całym mieszkanku:)

1,5 roczku.

Boże Narodzenie i szczęśliwa rodzinka :)

2, 3 i 4latka:

Nad rzeką Odrą z kolejną lalą Anią:

I moje ulubione zdjęcie pamiątkowe.

Zostało zrobione pod domem moich drugich dziadków mieszkających na Mazurach,

których odwiedzałam wraz z rodzicami w każde wakacje i ferie zimowe.

Ten wózeczek dostałam właśnie wtedy od moich kochanych dziadków.

Babcią Jadzią cieszyłam się bardzo krótko.

Zmarła, gdy miałam dokładnie 4,5 roku.

Na zakończenie zdjęcie rodzinne zrobione na wczasach w Zaciszu.

Jestem już PRAWIE "pannica" :))

PRAWIE "pannica" ;)

Pokazałam Wam skrawek mojego wczesnego dzieciństwa. Pewnie też macie sporo zdjęć z tego okresu. A może któraś z Was przedstawi na swoim blogu, zatrzymane w kadrze najpiękniejsze chwile dzieciństwa?

Pozdrawiam Was, życząc tylko tych dobrych wspomnień.

*************************************************