Kuchenne kinkiety.

Miałam w szafkach kuchennych pięć szklaneczek w metalowych, niklowanych „uchwytach”. Nawet nie pamiętam skąd się u mnie wzięły. Nigdy z nich nie piłam, z prostej przyczyny... Co za „bezmózgowiec” zaprojektował metalowe uchwyty?! Przecież wiadomo, że metal jest doskonałym przewodnikiem ciepła. Po wlaniu wrzątku, w tempie błyskawicznym nagrzewa się niemal do „czerwoności”!!! A ty człowieku złap teraz za „wrzący” uchwyt i napij się dobrej, gorącej herbatki. Smacznego...

 

Szklanki zostały wykorzystane, a nieudolne uchwyty powiesiłam jako dekorację, w kuchni na ścianie pod „galerią” obrazków. Tak sobie powisiały prawie dwa lata, aż wpadłam na pomysł, by zrobić z nich kinkiety na świeczki tea light. Największy dylemat miałam z przymocowaniem ich do ściany, w taki sposób, by wisiały sztywno i prosto. I oczywiście zrobiłam to z pomocą wszechobecnego drutu :) Skręciłam zawieszki i zamocowałam je do uszek uchwytów. Trzymają się jak ta lala :))
Zapaliłam świeczki...

 Rewelacja... :) Poezja dla oczu :)

Każdy z nich roztacza wokół siebie inny wzór na ścianie.

A jak kolacja w ich blasku smakuje... :))

Metalowy cienki drucik, który przeciągnęłam pod całą galeryjką, służy dodatkowo do zawieszania innych ozdób. Na zdjęciach widoczne są drewniane zawieszki świąteczne pomalowane w kolorze srebrnym. Gdy zawędrują do pudełek, wraz z innymi świątecznymi ozdobami, ich miejsce zajmą cztery, duże, drucikowe serducha. Każde inne.

Pewnie dziwicie się, gdzie w takiej małej kuchni (na rozpiętość męskich rąk) znalazło się miejsce na spożywanie posiłku? Stołu oczywiście nie ma, bo to graniczyłoby z 8 cudem świata. Ale kilka lat temu wymyśliłam taki oto „blat”, który wykonał mi stolarz pod wymiar. Miejsca zajmuje tyle co nic, a stanowi dość wygodny kącik dla dwóch osób.

Kuchenna galeria powstała z kartek kalendarza z roku 1995. Tak bardzo urzekł mnie, że przechowywałam jego kartki długi czas, by w końcu dwa lata temu oprawić je i zawiesić. Był to jakiś zagraniczny „wyrób”. Kartki idealne: sztywne, półmatowe, papier kredowy. Wszystkie fotografie są czarno-białe, jedynie motyw przewodni ukazany jest w kolorze. Szkoda, że dwa miesiące były przypisane do jednego zdjęcia, bo wówczas miałabym 12, a nie 6 kart do kolekcji. Na jednolitej, jasnej ścianie będą się o wiele ładniej prezentować.

Dlatego też, jak wezmę się za malowanie (lub tapetowanie) pokoi, to chyba od razu „polecę” kuchnię. W końcu jest taka maleńka, pracy nie będzie dużo. I to jest jeden, JEDYNY PLUS małych pomieszczeń – MAŁO PRACY. Mało sprzątania, mało remontów, mało materiałów. Ale za to jedna rzecz nie na swoim miejscu i powstaje WIELKI BAŁAGAN!!! A, że nie znoszę bałaganu, bo wprowadza w moje życie chaos, w którym zupełnie się nie odnajduję, to cały czas dbam, by wszystko zawsze miało swoje miejsce i jestem już tym serdecznie zmęczona... :)

Moc uścisków dla Was! :)

**************************************************