Bielenie. Zmartwienie. Wełniane pokrowce.

Duży kufer, który pełni rolę ławy był potraktowany woskiem wybielającym, ale z uwagi na ciemniejszy kolor wyjściowy, odstawał nieco od reszty pobielonych mebelków. Wiedziałam, że muszę pociągnąć go woskiem jeszcze raz, ale nie mogłam się do tego zabrać. Ciężko się robi cokolwiek nie mając specjalnego pomieszczenia. Diabelstwo śmierdzi, mnie zaraz od tego głowa boli, a i ciągłe wietrzenie podczas pracy przy takim mrozie też nie wchodzi w grę.

Wymówek miałam wiele i cały czas powtarzałam sobie, że z chwilą, gdy nadejdzie wiosna od razu się za niego wezmę.

No to chyba już nadeszła, bo właśnie się za niego wzięłam :))

Nie wytrzymałam! Dzisiaj rano wstałam po nieprzespanej nocy (bo zaledwie 3 godziny snu) i nosiło mnie, żeby coś zmajstrować. Przyniosłam z mini warsztatu piwnicznego wosk i do dzieła. 2 godzinki i gotowe, łącznie z polerowaniem.

O, teraz tak! Teraz ma kolorek identycznie taki sam jak pozostałe meble. Wreszcie jestem zadowolona :), tylko...głowa mi pęka :(

Wiedziałam, że tak będzie. Te moje natarczywe migreny nie dają mi normalnie żyć!

Przy okazji poleciałam woskiem drewnianą „mini tackę”, która dwa lata temu była zakupiona w komplecie wraz ze słomkowymi ozdobami choinkowymi. Wreszcie doczekała się bidulka.

Jest jeszcze coś, co mnie martwi.

Moja śliczna, duża SANSEWIERIA OBRZEŻONA, czyli potocznie mówiąc szable, lub jęzor teściowej giną w oczach :(

Nawet wiem dlaczego, przelałam je. Już całe dwie rozety poszły do kosza, a dzisiaj wyrzuciłam kolejne liście. Serce mi pęka, bo strasznie lubiłam ten kwiat, rósł u mnie jak szalony, a teraz ginie :(

Wiem, że muszę ok miesiąca zaprzestać podlewania, ale czy on jest jeszcze do uratowania??? Babeczki, może wiecie jak mu pomóc domowymi sposobami? Będę bardzo wdzięczna za każdą radę.

Oto ona, "chudsza" niemal o połowę :(

Na koniec chciałam przedstawić pokrowce na telefon, które kiedyś namiętnie produkowałam, i tym samym pokazać, że nie jestem AŻ TAKA kaleka szydełkowa, bo łańcuszek, oczka ścisłe, słupki i półsłupki jeszcze potrafię zrobić ;))

Daleko mi do takich mistrzyń jak Olla, która wręcz wyczarowuje urocze gwiazdeczki, czy Asia, która ostatnio „namotała” śliczną, ogromną torbę i pokrowiec, lub Elisse, która dzierga piękny, pastelowy pled.

 Nie wspomnę już o mojej babci... Ta kobieta potrafiła wyczarować zupełnie wszystko. Najbardziej skomplikowane wzory były dla niej tym, czym dla mnie są najprostsze.

Ale łudzę się nadzieją, że może i mnie dopadnie kiedyś wena szydełkowa, która pozwoli mi zagłębić się w tym wdzięcznym temacie :)

Pokrowce, które zrobiłam mają paseczki (dla wygody użytkowania) i sznureczki dla ozdoby i bezpieczeństwa, gdyż można je „zaciągnąć”, aby telefon nie wypadł. Poza tym lubię jak coś mi „dynda” :)

Do kompletu robiłam także futerały na klucze.

A te uszyłam w zeszłym roku na wzór i podobieństwo moich ulubionych futrzaków,

które kiedyś zakupiłam i nosiłam z takim upodobaniem, że aż się "rozsypały" :))

Nadal są moimi ulubionymi.

Wiecie dlaczego?

Odpowiedź jest oczywista - bo są czarne :)

Na dziś wystarczy.

Blogi są jednak bardzo terapeutyczne...

Przestała mnie boleć głowa!!! :)

W takim razie pędzę w odwiedzinki do Was!

Trzymajcie się zdrowo :)

I proszę, poradźcie coś na kwiatka.

**************************************************